Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter

Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter

Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter www.StotraVeda.com
Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter

Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter in Sanskrit/Devanagari:


दुर्गा सप्तशती हवन वीडियो
॥ श्रीदुर्गासप्तशती – तृतीयोऽध्यायः ॥
सेनापतियोंसहित महिषासुर का वध

॥ ध्यानम् ॥
ॐ उद्यद्भानुसहस्रकान्तिमरुणक्षौमां शिरोमालिकां
रक्तालिप्तपयोधरां जपवटीं विद्यामभीतिं वरम्।
हस्ताब्जैर्दधतीं त्रिनेत्रविलसद्वक्त्रारविन्दश्रियं
देवीं बद्धहिमांशुरत्‍नमुकुटां वन्देऽरविन्दस्थिताम्॥

“ॐ” ऋषिररुवाच॥1॥
निहन्यमानं तत्सैन्यमवलोक्य महासुरः।
सेनानीश्‍चिक्षुरः कोपाद्ययौ योद्‍धुमथाम्बिकाम्॥2॥

स देवीं शरवर्षेण ववर्ष समरेऽसुरः।
यथा मेरुगिरेः श्रृङ्‌गं तोयवर्षेण तोयदः॥3॥

तस्यच्छित्त्वा ततो देवी लीलयैव शरोत्करान्।
जघान तुरगान् बाणैर्यन्तारं चैव वाजिनाम्॥4॥

चिच्छेद च धनुः सद्यो ध्वजं चातिसमुच्छ्रितम्।
विव्याध चैव गात्रेषु छिन्नधन्वानमाशुगैः॥5॥

सच्छिन्नधन्वा विरथो हताश्‍वो हतसारथिः।
अभ्यधावत तां देवीं खड्‌गचर्मधरोऽसुरः॥6॥

सिंहमाहत्य खड्‌गेन तीक्ष्णधारेण मूर्धनि।
आजघान भुजे सव्ये देवीमप्यतिवेगवान्॥7॥

तस्याः खड्‌गो भुजं प्राप्य पफाल नृपनन्दन।
ततो जग्राह शूलं स कोपादरुणलोचनः॥8॥

चिक्षेप च ततस्तत्तु भद्रकाल्यां महासुरः।
जाज्वल्यमानं तेजोभी रविबिम्बमिवाम्बरात्॥9॥

दृष्ट्‍वा तदापतच्छूलं देवी शूलममुञ्चत।
तच्छूलं शतधा तेन नीतं स च महासुरः॥10॥

हते तस्मिन्महावीर्ये महिषस्य चमूपतौ।
आजगाम गजारूढश्‍चामरस्त्रिदशार्दनः॥11॥

सोऽपि शक्तिं मुमोचाथ देव्यास्तामम्बिका द्रुतम्।
हुंकाराभिहतां भूमौ पातयामास निष्प्रभाम्॥12॥

भग्नां शक्तिं निपतितां दृष्ट्‌वा क्रोधसमन्वितः।
चिक्षेप चामरः शूलं बाणैस्तदपि साच्छिनत्॥13॥

ततः सिंहः समुत्पत्य गजकुम्भान्तरे स्थितः।
बाहुयुद्धेन युयुधे तेनोच्चैस्त्रिदशारिणा॥14॥

युद्ध्यमानौ ततस्तौ तु तस्मान्नागान्महीं गतौ।
युयुधातेऽतिसंरब्धौ प्रहारैरतिदारुणैः॥15॥

ततो वेगात् खमुत्पत्य निपत्य च मृगारिणा।
करप्रहारेण शिरश्‍चामरस्य पृथक्कृतम्॥16॥

उदग्रश्‍च रणे देव्या शिलावृक्षादिभिर्हतः।
दन्तमुष्टितलैश्‍चैव करालश्‍च निपातितः॥17॥

देवी क्रुद्धा गदापातैश्‍चूर्णयामास चोद्धतम्।
बाष्कलं भिन्दिपालेन बाणैस्ताम्रं तथान्धकम्॥18॥

उग्रास्यमुग्रवीर्यं च तथैव च महाहनुम्।
त्रिनेत्रा च त्रिशूलेन जघान परमेश्वरी॥19॥

बिडालस्यासिना कायात्पातयामास वै शिरः।
दुर्धरं दुर्मुखं चोभौ शरैर्निन्ये यमक्षयम्*॥20॥

एवं संक्षीयमाणे तु स्वसैन्ये महिषासुरः।
माहिषेण स्वरूपेण त्रासयामास तान् गणान्॥21॥

कांश्‍चित्तुण्डप्रहारेण खुरक्षेपैस्तथापरान्।
लाङ्‌गूलताडितांश्‍चान्याञ्छृङ्‌गाभ्यां च विदारितान्॥22॥

वेगेन कांश्‍चिदपरान्नादेन भ्रमणेन च।
निःश्वासपवनेनान्यान् पातयामास भूतले॥23॥

निपात्य प्रमथानीकमभ्यधावत सोऽसुरः।
सिंहं हन्तुं महादेव्याः कोपं चक्रे ततोऽम्बिका॥24॥

सोऽपि कोपान्महावीर्यः खुरक्षुण्णमहीतलः।
श्रृङ्‌गाभ्यां पर्वतानुच्चांश्चिक्षेप च ननाद च॥25॥

वेगभ्रमणविक्षुण्णा मही तस्य व्यशीर्यत।
लाङ्‌गूलेनाहतश्‍चाब्धिः प्लावयामास सर्वतः॥26॥

धुतश्रृङ्‌गविभिन्नाश्‍च खण्डं* खण्डं ययुर्घनाः।
श्‍वासानिलास्ताः शतशो निपेतुर्नभसोऽचलाः॥27॥

इति क्रोधसमाध्मातमापतन्तं महासुरम्।
दृष्ट्‌वा सा चण्डिका कोपं तद्वधाय तदाकरोत्॥28॥

सा क्षिप्त्वा तस्य वै पाशं तं बबन्ध महासुरम्।
तत्याज माहिषं रूपं सोऽपि बद्धो महामृधे॥29॥

ततः सिंहोऽभवत्सद्यो यावत्तस्याम्बिका शिरः।
छिनत्ति तावत्पुरुषः खड्‌गपाणिरदृश्यत॥30॥

तत एवाशु पुरुषं देवी चिच्छेद सायकैः।
तं खड्‌गचर्मणा सार्धं ततः सोऽभून्महागजः॥31॥

करेण च महासिंहं तं चकर्ष जगर्ज च।
कर्षतस्तु करं देवी खड्‌गेन निरकृन्तत॥32॥

ततो महासुरो भूयो माहिषं वपुरास्थितः।
तथैव क्षोभयामास त्रैलोक्यं सचराचरम्॥33॥

ततः क्रुद्धा जगन्माता चण्डिका पानमुत्तमम्।
पपौ पुनः पुनश्‍चैव जहासारुणलोचना॥34॥

ननर्द चासुरः सोऽपि बलवीर्यमदोद्‌धतः।
विषाणाभ्यां च चिक्षेप चण्डिकां प्रति भूधरान्॥35॥

सा च तान् प्रहितांस्तेन चूर्णयन्ती शरोत्करैः।
उवाच तं मदोद्‌धूतमुखरागाकुलाक्षरम्॥36॥

देव्युवाच॥37॥
गर्ज गर्ज क्षणं मूढ मधु यावत्पिबाम्यहम्।
मया त्वयि हतेऽत्रैव गर्जिष्यन्त्याशु देवताः॥38॥

ऋषिरुवाच॥39॥
एवमुक्त्वा समुत्पत्य साऽऽरूढा तं महासुरम्।
पादेनाक्रम्य कण्ठे च शूलेनैनमताडयत्॥40॥

ततः सोऽपि पदाऽऽक्रान्तस्तया निजमुखात्ततः।
अर्धनिष्क्रान्त एवासीद्* देव्या वीर्येण संवृतः॥41॥

अर्धनिष्क्रान्त एवासौ युध्यमानो महासुरः।
तया महासिना देव्या शिरश्छित्त्वा निपातितः॥42॥
ततो हाहाकृतं सर्वं दैत्यसैन्यं ननाश तत्।
प्रहर्षं च परं जग्मुः सकला देवतागणाः॥43॥
तुष्टुवुस्तां सुरा देवीं सह दिव्यैर्महर्षिभिः।
जगुर्गन्धर्वपतयो ननृतुश्‍चाप्सरोगणाः॥ॐ॥44॥

॥ इति श्रीमार्कण्डेयपुराणे सावर्णिके मन्वन्तरे देवीमाहात्म्ये
महिषासुरवधो नाम तृतीयोऽध्यायः॥३॥
उवाच ३, श्‍लोकाः ४१, एवम् ४४,
एवमादितः॥२१७ ॥

Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter in English:
Mahisasuravadho Nama Trtiyo‌உdhyayah ||

Dhyanam
om udyadbhanusahasrakantim arunaksaumam siromalikam
raktalipta payodharam japavatim vidyamabhitim varam |
hastabjairdhadhatim trinetravaktraravindasriyam
devim baddhahimamsuratnamakutam vande‌உravindasthitam ||

Rsiruvaca ||1||
nihanyamanam tatsainyam avalokya mahasurah|
senanisciksurah kopad dhyayau yoddhumathambikam ||2||

sa devim saravarsena vavarsa samare‌உsurah|
yatha merugirehsrngam toyavarsena toyadah ||3||

tasya chitva tato devi lilayaiva sarotkaran|
jaghana turaganbanairyantaram caiva vajinam ||4||

ciccheda ca dhanuhsadhyo dhvajam catisamucchrtam|
vivyadha caiva gatresu cinnadhanvanamasugaih ||5||

sacchinnadhanva viratho hatasvo hatasarathih|
abhyadhavata tam devim khadgacarmadharo‌உsurah ||6||

simhamahatya khadgena tiksnadharena murdhani|
ajaghana bhuje savye devim avyativegavan ||7||

tasyah khadgo bhujam prapya paphala nrpanandana|
tato jagraha sulam sa kopad arunalocanah ||8||

ciksepa ca tatastattu bhadrakaḷyam mahasurah|
jajvalyamanam tejobhi ravibimbamivambarat ||9||

drstva tadapatacchulam devi sulamamuñcata|
tacchulamsatadha tena nitam sulam sa ca mahasurah ||10||

hate tasminmahavirye mahisasya camupatau|
ajagama gajarudah scamarastridasardanah ||11||

so‌உpi saktimmumocatha devyastam ambika drutam|
hunkarabhihatam bhumau patayamasanisprabham ||12||

bhagnam saktim nipatitam drstva krodhasamanvitah
ciksepa camarah sulam banaistadapi sacchinat ||13||

tatah simhahsamutpatya gajakuntare mbhantaresthitah|
bahuyuddhena yuyudhe tenoccaistridasarina ||14||

yudhyamanau tatastau tu tasmannaganmahim gatau
yuyudhate‌உtisamrabdhau praharai atidarunaih ||15||

tato vegat khamutpatya nipatya ca mrgarina|
karapraharena sirascamarasya prthak krtam ||16||

udagrasca rane devya silavrksadibhirhatah|
danta mustitalaiscaiva karaḷasca nipatitah ||17||

devi krddha gadapataih scurnayamasa coddhatam|
bhaskalam bhindipalena banaistamram tathandhakam ||18||

ugrasyamugraviryam ca tathaiva ca mahahanum
trinetra ca trisulena jaghana paramesvari ||19||

bidalasyasina kayat patayamasa vai sirah|
durdharam durmukham cobhau sarairninye yamaksayam ||20||

evam sanksiyamane tu svasainye mahisasurah|
mahisena svarupena trasayamasatan ganan ||21||

kamscittundapraharena khuraksepaistathaparan|
langulataditamscanyan srngabhyam ca vidarita ||22||

vegena kamscidaparannadena bhramanena ca|
nih svasapavanenanyan patayamasa bhutale||23||

nipatya pramathanikamabhyadhavata so‌உsurah
simham hantum mahadevyah kopam cakre tato‌உmbhika ||24||

so‌உpi kopanmahaviryah khuraksunnamahitalah|
srngabhyam parvatanuccamsciksepa ca nanada ca ||25||

vega bhramana viksunna mahi tasya vyasiryata|
langulenahatascabdhih plavayamasa sarvatah ||26||

dhutasrngvibhinnasca khandam khandam yayurghanah|
svasanilastah sataso nipeturnabhaso‌உcalah ||27||

itikrodhasamadhmatamapatantam mahasuram|
drstva sa candika kopam tadvadhaya tada‌உkarot ||28||

sa ksitpva tasya vaipasam tam babandha mahasuram|
tatyajamahisam rupam so‌உpi baddho mahamrdhe ||29||

tatah simho‌உbhavatsadhyo yavattasyambika sirah|
chinatti tavat purusah khadgapani radrsyata ||30||

tata evasu purusam devi ciccheda sayakaih|
tam khadgacarmana sardham tatah so‌உ bhunmaha gajah ||31||

karena ca mahasimham tam cakarsa jagarjaca |
karsatastu karam devi khadgena nirakrntata ||32||

tato mahasuro bhuyo mahisam vapurasthitah|
tathaiva ksobhayamasa trailokyam sacaracaram ||33||

tatah kruddha jaganmata candika pana muttamam|
papau punah punascaiva jahasarunalocana ||34||

nanarda casurah so‌உpi balaviryamadoddhatah|
visanabhyam ca ciksepa candikam pratibhudharan ||35||

sa ca ta nprahitam stena curnayanti sarotkaraih|
uvaca tam madoddhutamukharagakulaksaram ||36||

Devyu–uvaca||
garja garja ksanam mudha madhu yavatpibamyaham|
mayatvayi hate‌உtraiva garjisyantyasu devatah ||37||

Rsiruvaca||
evamuktva samutpatya sarudha tam mahasuram|
padena kramya kanthe ca sulenaina matadayat ||38||

tatah so‌உpi padakrantastaya nijamukhattatah|
ardha niskranta evasiddevya viryena samvrtah ||40||

ardha niskranta evasau yudhyamano mahasurah |
taya mahasina devya siraschittva nipatitah ||41||

tato hahakrtam sarvam daityasainyam nanasa tat|
praharsam ca param jagmuh sakala devataganah ||42||

tustu vustam sura devim sahadivyairmaharsibhih|
jagurgundharvapatayo nanrtuscapsaroganah ||43||

|| iti sri markandeya purane savarnike manvantare devi mahatmye mahisasuravadho nama trtiyo‌உdhyayam samaptam ||

Ahuti:
hrim jayanti sangayai sayudhayai sasaktikayai saparivarayai savahanayai sri mahalaksmyai laksmi bijadistayai mahahutim samarpayami namah svaha ||

Durga Saptashati Tritiya Adhyay 3rd Chapter in Telugu:

దేవీ మహాత్మ్యం దుర్గా సప్తశతి తృతీయోఽధ్యాయః
మహిషాసురవధో నామ తృతీయోఽధ్యాయః ॥

ధ్యానం
ఓం ఉద్యద్భానుసహస్రకాంతిమ్ అరుణక్షౌమాం శిరోమాలికాం
రక్తాలిప్త పయోధరాం జపవటీం విద్యామభీతిం వరమ్ |
హస్తాబ్జైర్ధధతీం త్రినేత్రవక్త్రారవిందశ్రియం
దేవీం బద్ధహిమాంశురత్నమకుటాం వందే‌உరవిందస్థితామ్ ||

ఋషిరువాచ ||1||
నిహన్యమానం తత్సైన్యమ్ అవలోక్య మహాసురః|
సేనానీశ్చిక్షురః కోపాద్ ధ్యయౌ యోద్ధుమథాంబికామ్ ||2||

స దేవీం శరవర్షేణ వవర్ష సమరే‌உసురః|
యథా మేరుగిరేఃశృంగం తోయవర్షేణ తోయదః ||3||
తస్య ఛిత్వా తతో దేవీ లీలయైవ శరోత్కరాన్|
జఘాన తురగాన్బాణైర్యంతారం చైవ వాజినామ్ ||4||

చిచ్ఛేద చ ధనుఃసధ్యో ధ్వజం చాతిసముచ్ఛృతమ్|
వివ్యాధ చైవ గాత్రేషు చిన్నధన్వానమాశుగైః ||5||

సచ్ఛిన్నధన్వా విరథో హతాశ్వో హతసారథిః|
అభ్యధావత తాం దేవీం ఖడ్గచర్మధరో‌உసురః ||6||

సింహమాహత్య ఖడ్గేన తీక్ష్ణధారేణ మూర్ధని|
ఆజఘాన భుజే సవ్యే దేవీమ్ అవ్యతివేగవాన్ ||7||

తస్యాః ఖడ్గో భుజం ప్రాప్య పఫాల నృపనందన|
తతో జగ్రాహ శూలం స కోపాద్ అరుణలోచనః ||8||

చిక్షేప చ తతస్తత్తు భద్రకాళ్యాం మహాసురః|
జాజ్వల్యమానం తేజోభీ రవిబింబమివాంబరాత్ ||9||

దృష్ట్వా తదాపతచ్ఛూలం దేవీ శూలమముంచత|
తచ్ఛూలంశతధా తేన నీతం శూలం స చ మహాసురః ||10||

హతే తస్మిన్మహావీర్యే మహిషస్య చమూపతౌ|
ఆజగామ గజారూడః శ్చామరస్త్రిదశార్దనః ||11||

సో‌உపి శక్తింముమోచాథ దేవ్యాస్తామ్ అంబికా ద్రుతమ్|
హుంకారాభిహతాం భూమౌ పాతయామాసనిష్ప్రభామ్ ||12||

భగ్నాం శక్తిం నిపతితాం దృష్ట్వా క్రోధసమన్వితః
చిక్షేప చామరః శూలం బాణైస్తదపి సాచ్ఛినత్ ||13||

తతః సింహఃసముత్పత్య గజకుంతరే ంభాంతరేస్థితః|
బాహుయుద్ధేన యుయుధే తేనోచ్చైస్త్రిదశారిణా ||14||

యుధ్యమానౌ తతస్తౌ తు తస్మాన్నాగాన్మహీం గతౌ
యుయుధాతే‌உతిసంరబ్ధౌ ప్రహారై అతిదారుణైః ||15||

తతో వేగాత్ ఖముత్పత్య నిపత్య చ మృగారిణా|
కరప్రహారేణ శిరశ్చామరస్య పృథక్ కృతమ్ ||16||

ఉదగ్రశ్చ రణే దేవ్యా శిలావృక్షాదిభిర్హతః|
దంత ముష్టితలైశ్చైవ కరాళశ్చ నిపాతితః ||17||

దేవీ కృద్ధా గదాపాతైః శ్చూర్ణయామాస చోద్ధతమ్|
భాష్కలం భిందిపాలేన బాణైస్తామ్రం తథాంధకమ్ ||18||

ఉగ్రాస్యముగ్రవీర్యం చ తథైవ చ మహాహనుమ్
త్రినేత్రా చ త్రిశూలేన జఘాన పరమేశ్వరీ ||19||

బిడాలస్యాసినా కాయాత్ పాతయామాస వై శిరః|
దుర్ధరం దుర్ముఖం చోభౌ శరైర్నిన్యే యమక్షయమ్ ||20||

ఏవం సంక్షీయమాణే తు స్వసైన్యే మహిషాసురః|
మాహిషేణ స్వరూపేణ త్రాసయామాసతాన్ గణాన్ ||21||

కాంశ్చిత్తుండప్రహారేణ ఖురక్షేపైస్తథాపరాన్|
లాంగూలతాడితాంశ్చాన్యాన్ శృంగాభ్యాం చ విదారితా ||22||

వేగేన కాంశ్చిదపరాన్నాదేన భ్రమణేన చ|
నిః శ్వాసపవనేనాన్యాన్ పాతయామాస భూతలే||23||

నిపాత్య ప్రమథానీకమభ్యధావత సో‌உసురః
సింహం హంతుం మహాదేవ్యాః కోపం చక్రే తతో‌உంభికా ||24||

సో‌உపి కోపాన్మహావీర్యః ఖురక్షుణ్ణమహీతలః|
శృంగాభ్యాం పర్వతానుచ్చాంశ్చిక్షేప చ ననాద చ ||25||

వేగ భ్రమణ విక్షుణ్ణా మహీ తస్య వ్యశీర్యత|
లాంగూలేనాహతశ్చాబ్ధిః ప్లావయామాస సర్వతః ||26||

ధుతశృంగ్విభిన్నాశ్చ ఖండం ఖండం యయుర్ఘనాః|
శ్వాసానిలాస్తాః శతశో నిపేతుర్నభసో‌உచలాః ||27||

ఇతిక్రోధసమాధ్మాతమాపతంతం మహాసురమ్|
దృష్ట్వా సా చండికా కోపం తద్వధాయ తదా‌உకరోత్ ||28||

సా క్షిత్ప్వా తస్య వైపాశం తం బబంధ మహాసురమ్|
తత్యాజమాహిషం రూపం సో‌உపి బద్ధో మహామృధే ||29||

తతః సింహో‌உభవత్సధ్యో యావత్తస్యాంబికా శిరః|
ఛినత్తి తావత్ పురుషః ఖడ్గపాణి రదృశ్యత ||30||

తత ఏవాశు పురుషం దేవీ చిచ్ఛేద సాయకైః|
తం ఖడ్గచర్మణా సార్ధం తతః సో‌உ భూన్మహా గజః ||31||

కరేణ చ మహాసింహం తం చకర్ష జగర్జచ |
కర్షతస్తు కరం దేవీ ఖడ్గేన నిరకృంతత ||32||

తతో మహాసురో భూయో మాహిషం వపురాస్థితః|
తథైవ క్షోభయామాస త్రైలోక్యం సచరాచరమ్ ||33||

తతః క్రుద్ధా జగన్మాతా చండికా పాన ముత్తమమ్|
పపౌ పునః పునశ్చైవ జహాసారుణలోచనా ||34||

ననర్ద చాసురః సో‌உపి బలవీర్యమదోద్ధతః|
విషాణాభ్యాం చ చిక్షేప చండికాం ప్రతిభూధరాన్ ||35||

సా చ తా న్ప్రహితాం స్తేన చూర్ణయంతీ శరోత్కరైః|
ఉవాచ తం మదోద్ధూతముఖరాగాకులాక్షరమ్ ||36||

దేవ్యు‌ఉవాచ||
గర్జ గర్జ క్షణం మూఢ మధు యావత్పిబామ్యహమ్|
మయాత్వయి హతే‌உత్రైవ గర్జిష్యంత్యాశు దేవతాః ||37||

ఋషిరువాచ||
ఏవముక్త్వా సముత్పత్య సారూఢా తం మహాసురమ్|
పాదేనా క్రమ్య కంఠే చ శూలేనైన మతాడయత్ ||38||

తతః సో‌உపి పదాక్రాంతస్తయా నిజముఖాత్తతః|
అర్ధ నిష్క్రాంత ఏవాసీద్దేవ్యా వీర్యేణ సంవృతః ||40||

అర్ధ నిష్క్రాంత ఏవాసౌ యుధ్యమానో మహాసురః |
తయా మహాసినా దేవ్యా శిరశ్ఛిత్త్వా నిపాతితః ||41||

తతో హాహాకృతం సర్వం దైత్యసైన్యం ననాశ తత్|
ప్రహర్షం చ పరం జగ్ముః సకలా దేవతాగణాః ||42||

తుష్టు వుస్తాం సురా దేవీం సహదివ్యైర్మహర్షిభిః|
జగుర్గుంధర్వపతయో ననృతుశ్చాప్సరోగణాః ||43||

|| ఇతి శ్రీ మార్కండేయ పురాణే సావర్నికే మన్వంతరే దేవి మహత్మ్యే మహిషాసురవధో నామ తృతీయో‌உధ్యాయం సమాప్తమ్ ||ఆహుతి:
హ్రీం జయంతీ సాంగాయై సాయుధాయై సశక్తికాయై సపరివారాయై సవాహనాయై శ్రీ మహాలక్ష్మ్యై లక్ష్మీ బీజాదిష్టాయై మహాహుతిం సమర్పయామి నమః స్వాహా ||

श्री दुर्गा सप्तशती तीसरा अध्याय-
सेनापतियों सहित महिषासुर के वध 

Durga Saptashti -Chapter 3-Story: 
महर्षि मेघा ने कहा-
महिषासुर की सेना नष्ट होती देख कर, उस सेना का सेनापति चिक्षुर क्रोध में भर देवी के साथ युद्ध करने के लिए आगे बढ़ा। वह देवी उस पर इस प्रकार बाणों की वर्षा करने लगी, मानो सुमेरु पर्वत पानी की धार बरसा रहा हो | इस प्रकार देवी ने अपने बाणों से उसके बाणों को काट डाला तथा उसके घोड़ों और सारथी को मर दिया, साथ ही उसके धनुष और उसकी अत्यंत ऊँची ध्वजा को भी काटकर नीचे गिरा दिया । उसका धनुष कट जानेके पश्चात उसके शरीर के अंगो को भी अपने बाणों से बींध दिया, धनुष घोड़ों और सारथी के नष्ट हो जाने पर वह असुर ढाल और तलवार लेकर देवी की तरफ आया, उसने अपने तीक्ष्ण धार वाली तलवार से देवी के सिंह के मस्तक पर प्रहार किया और बड़े वेग से देवी की बायीं भुजपर वार किया, किन्तु देवी की बायीं भुजा को छूते ही उस दैत्य की तलवार टूटकर दो टुकड़े हो गई। इससे दैत्य ने क्रोध में भरकर शूल हाथ में लिया और उसे भद्रकाली देवी की ओर फेंका। देवी की ओर आता हुआ वह शूल आकाश से गिरते हुए सूर्य के सामान प्रज्वलित हो उठा। उस शूल को अपनी ओर आते हुए देखकर देवी ने भी शूल छोड़ा और महा असुर के शूल के सौ टुकड़े कर दिए और साथ ही महा असुर के प्राण भी हर लिये, चिक्षुर के मरने पर देवताओं को दुःख देने वाला चामर नमक दैत्य हाथी पर सवार हो कर देवी से लड़ने के लिए आया और उसने आने के साथ ही शक्ति से प्रहार किया, किन्तु देवी ने अपनी हुंकार से ही उसे तोड़कर पृथवी पर डाल दिया ।शक्ति को टूटा हुआ देखकर दैत्य ने क्रोध से लाल होकर शूल को चलाया, किन्तु देवी ने उसको भी काट दिया। इतने में देवी का सिंह उछल कर हाथी के मस्तक पर सवार हो गया और दैत्य के साथ बहुत ही तीव्र युद्ध करने लगा, फिर वह दोनों लड़ते हुए हाथी पर से पृथवी पर आ गिरे और दोनों बड़े क्रोध से लड़ने लगे, फिर सिंह बड़े जोर से आकाश की और उछला और जब पृथवी की ओर आया तो अपने पंजे से चामर के सिर धड़ से अलग कर दिया, क्रोध में भरी हुई देवी ने शिला और वृक्ष आदि की चोटों से उदग्र को भी मर दिया। कराल को दांतो, मुक्कों और थप्पड़ो से चूर्ण कर डाला। क्रोध हुए देवी ने गदा के प्रहार से उद्धत दैत्य को मार गिराया, भिन्द्रीपाल से वाष्पकल को, बाणों से ताम्र अंधक को मौत के घाट उतार दिया, तीनों नेत्रों वाली परमेश्वरी ने त्रिशूल से उग्रास्य, उग्रवीर्य और महाहनु नमक राक्षसों को मार गिराया । उसने अपनी तलवार से विडाल नमक दैत्य का सिर काट डाला तथा अपने बाणों से दुधर्र और दुमुख राक्षसों को यमलोक को पहुँचा दिया । इस प्रकार जब महिषासुर ने देखा की देवी ने मेरी सेना को नष्ठ कर दिया है तो वह भैसें का रूप धारण कर देवी के गणों को दुःख देने लगा । उन गणों में कितनों को उसने मुख के प्रहार से, कितनों को खुरों से, कितनों को पूंछ से, कितनों को सींगो से, बहुतों को दौड़ने के वेग से, अनेकों को सिंहनाद से, कितनों को चक्कर देकर और कितनों को श्वास वायु के झोंको से पृथवी पर गिरा दिया। वह दैत्य इस प्रकार गणों की सेना को गिरा देवी के सिंह को मारने के लिए दौड़ा । इस पर देवी को बड़ा गुस्सा आया । उधर दैत्य भी क्रोध में भरकर धरती को खुरों से खोदने लगा तथा सींगों से पर्वतों को उखाड़ उखाड़ कर धरती पर फेंकने लगा और मुख से शब्द करने लगा। महिषासुर के वेग से चक्कर देने के कारण पृथ्वी क्षुब्ध होकर फटने लगी, उसकी पूंछ से टकराकर समुद्र चारों ओर फैलने लगा, हिलते हुए सींगो के आघात से मेघ खण्ड खण्ड हो गए और श्वास से आकाश में उड़ते हुए पर्वत फटने लगे ।

इस तरह क्रोध में भरे राक्षस को देख चण्डिका को भी क्रोध आ गया और वह उसके मारने के लिये क्रोध में भर गई। देवी ने पाश फेंके कर दैत्य को बाँध लिया और उसने बंध जाने पर दैत्य का रूप त्याग दिया और सिंह का रूप बना लिया और ज्यो ही देवी उसका सिर काटने के लिए तैयार हुई कि उसने पुरुष का रूप बना लिया, जोकि हाथ में तलवार लिए हुए था देवी ने तुरन्त ही अपने बाणों के साथ उस पुरुष को उसकी तलवार ढाल सहित बींध डाला, इसके पश्चात वह हाथी के रूप में दिखाई देने लगा और अपने लम्बी सूंड़ से देवी को सिंह को खीचना लगा और गर्जने लगा। देवी ने अपने तलवार से उसकी सूंड़ काट डाली, तब राक्षस ने एक बार फिर भेंसे का रूप धारण कर लिया और पहले की तरह चर-अचर जीवों सहित समस्त त्रिलोकी को व्याकुल करने लगा, इसके पश्चात क्रोध में भरी हुई देवी बारम्बार उत्तम मधु का पान करने लगी और लाल लाल नेत्र करके हंसने लगी। उधर बलवीर्य तथा मद से क्रोध हुआ दैत्य भी गरजने लगा, अपने सींगो से देवी पर पर्वतों को फेंकने लगा। देवी अपने बाणों से उसके फेंके हुए पर्वतों को चूर्ण करती हुई बोली- ओ मूढ़! जब तक मैं मधुपान कर रही हूँ, तब तक तू गर्ज ले और इसके पश्चात मेरे हाथों तेरी मृत्यु हो जाने पर देवता गरजेंगे। महर्षि मेघा ने कहा – यों कहकर देवी उछल कर उस दैत्य पर जा चढ़ी और उसको अपने पैर से दबाकर शूल से उसके गले पर आघात किया, देवी के पैर से दबने पर भी दैत्य अपने दूसरे रूप से अपने मुख से बाहर होने लगा । अभी वह आधा ही बाहर निकाला था कि दैत्य युद्ध करने लगा तो देवी ने अपने तलवार से उसका सिर काट दिया । इसके पश्चात साडी राक्षस- सेना हाहाकार करती हुए वहाँ से भाग खड़ी हुई और सब देवता अत्यंत प्रसन्न हुए तथा ऋषियो महाऋषियो सहित देवी की स्तुति करने लगे, गन्धर्वराज गान करने तथा अप्सराएं नृत्य करने लगीं।

Durga Saptashti -Chapter 3- तीसरा अध्याय समाप्त